Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα είναι αποδεδειγμένα η αποτελεσματικότερη θεραπεία για τον έλεγχο των κρίσεων. Για την καλύτερη επιτυχία, χρειάζεται σωστή διάγνωση, επιλογή κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής και στη σωστή δόση. Εάν παρόλα αυτά οι κρίσεις δεν ελέγχονται, η εκ νέου παραπομπή σε κέντρο επιληψίας είναι απαραίτητη για την ανακάλυψη των αιτιών της αποτυχίας που μπορεί να απαιτήσουν και χειρουργική επέμβαση.
Τα συνηθέστερα αίτια είναι :
Η μη συμμόρφωση στη θεραπεία
Η μη λήψη των φαρμάκων λόγω παρενεργειών
Η θεραπεία να είναι ακατάλληλη για το είδος των κρίσεων
Η λάθος διάγνωση
Η μέση αναλογία της ενεργού επιληψίας (δηλ. συνεχιζόμενες επιληπτικές κρίσεις και ανάγκη θεραπείας) είναι περίπου 7 ανά 1000 άτομα του γενικού πληθυσμού. Έτσι 40-45 εκατομμύρια άτομα στον κόσμο έχουν επιληψία σε οποιαδήποτε δοθείσα στιγμή (35 εκ. στις αναπτυσσόμενες χώρες, 10 εκ. στις αναπτυγμένες χώρες). Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 87.000 άτομα με επιληψία. Το 80% των ατόμων με επιληψία στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν λαμβάνει καμία αντιεπιληπτική αγωγή.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτία, η πραγματικότητα παραμένει η ίδια: ο κίνδυνος τραυματισμού και του ξαφνικού απροσδόκητου θανάτου από τις κρίσεις είναι υψηλός. Ο κίνδυνος τραυματισμού εξαρτάται από το είδος της κρίσης και αφορά κυρίως τις κρίσεις εκείνες κατά τις οποίες παρουσιάζεται απώλεια των αισθήσεων χωρίς προειδοποίηση και πτώση στο έδαφος με ή χωρίς σπασμούς.
Ο κίνδυνος του ξαφνικού απροσδόκητου θανάτου ποικίλλει. Παράγοντες αυξημένου κινδύνου είναι: νεαροί ενήλικες, γενικευμένες τονικοκλονικές κρίσεις, νυκτερινές κρίσεις, απότομες και γρήγορες αλλαγές των φαρμάκων και οι αρρύθμιστες κρίσεις. Ο κίνδυνος στα άτομα υψηλού κινδύνου είναι 1:100, ενώ στον γενικό πληθυσμό 1:1000. Ξαφνικοί θάνατοι σε παιδιά κάτω των 16 ετών συμβαίνουν σπάνια, κυρίως σε παιδιά που έχουν και άλλα νευρολογικά ελλείμματα.
Τι πρέπει να γνωρίζουν τα άτομα με επιληψία :
Να ακολουθούν τη θεραπεία σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.
Να αναφέρουν στον γιατρό τυχόν παρενέργειες από τα φάρμακα.
Να μη διακόπτουν απότομα τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Να ζουν φυσιολογική ζωή. Ανάλογα με τον έλεγχο αλλά και το είδος των κρίσεων μπορεί να υπάρχουν ειδικοί περιορισμοί.
Τι πρέπει να αποφεύγουν τα άτομα με επιληψία :
Να κάνουν μπάνιο με κλειστή πόρτα.
Να κολυμπούν μόνοι.
Να οδηγούν αυτοκίνητο εάν δεν έχουν ρυθμιστεί απόλυτα οι κρίσεις τους.
Να αποφεύγουν ορισμένες δραστηριότητες (π.χ. υποβρύχιο ψάρεμα) και επαγγέλματα (π.χ. οικοδόμος, οδηγός λεωφορείου, αεροπόρος).